Y 6.21.2006
Down
I feel so down today. This is such a bad day. Siguro nagsimula nung nagising kami ng late. Tapos nabadtrip pa ko kaninang paalis. Tapos nagkapalitan ng lines sa assembly so napunta ang coper sa gitna na super pangit na location. And then these rude juniors eh nagcut pa sa line na nagpakulo ng dugo ko umagang umaga. Tapos kaninang filipino we weren't the best group, we were actually one of the last...buti na lang may ka-tie kami. Parang I felt so low, that I let my group down. Kaninang bago mag tle, nakita ko ung sign sa volleyball practice, nakalagay June 23. So, naalala ko kung anong araw ngaun. June 21 pala ngaun. May significance pala ung araw ngaun kahit konti. After Filipino may nakita pa ko that bothered me. I used or chose the word bothered kasi mas appropriate un kaysa sa na-hurt dahil hindi naman or nawindang or whatever word na anjan. Neweiz un nga dahil nabother ako buong physics hati ang diwa ko. Kalahati eh nasa lesson, kalahati nandun sa nakita ko. Neweiz, nung Adchem mejo nafocus na ko sa lesson. Sa social mejo lesson pa rin pero kung anu-anong bagay na naman ang pumapasok sa isip ko. Natuwa kami dahil walang FM. Nakagawa kami sa Adchem at natapos namin. Taps CS naman, natapos namin ung h.o. Hai, after that eiwan ko ba bigla akong na burn out. Aun I got the right word. Alam mo ung feeling na at the end of the day wala na, ubos na baterya mo na ayaw mo na. Mejo lupaypay hitsura ko kanina. Naninibago nga daw si Rachelle eh. Well, nanuod kami ng patintero ng mendel tsaka ibang sec. Hindi kami maxado nakapagcheer kasi nga aun, nasa mood ako na parang wala. basta, magulo. Aun, taps dahil kasama ko na mendel mejo nagkabattery na ko but still, I felt so tired of living. I don't mean gusto kong magsuicide that's one thing that'll never come into my mind, kahit ano mang mangyari. It's just that parang ayaw ko na sa buhay ko. I want to live another life wherein I won't feel this tired. Parang sa araw-araw na lang eh monotonous ang buhay. Parang walang force or bagay na naguurge sakin to live or to be happy. Alam mo un? Parang masusurvive mo lang ang bawat araw kung may one thing that urges you or inspires you to live. Siguro un na ung emptiness na nararamdaman ko. Ung parang kahit napapaligiran ako ng maraming tao eh parang nagiisa pa rin ako. Ayoko namang ubusan ang oras ko sa paghahanap ng magpupuno nung emptiness na un. Pagod na ko, ayokong magpagod pa. Hay, kailan kaya ako makakaalis sa rut na toh. Sana there will be wonderful surprises in store by next week or next month or kahit bukas. Sana hindi na ko mabother. Sana I would feel whole again at mawala na ung feeling of emptiness. Sana...sana...I guess it all comes to sana maging masaya't kuntento na ko sa buhay ko.
you know you love me
xoxo
9:01:00 PM
|
